Dag 9 - 6 augustus - Fort Myers Beach

It's just another day, for you and me in paradise….
(Phil Collins)

Vanochtend doen we het even lekker rustig aan. We worden zonder wekker wakker rond een uur of acht, na een benauwde nacht. Ik deed vannacht nog even de schuifpui open om te voelen of er daardoor wat koele lucht naar binnen zou komen, maar deed 'm toch maar snel weer dicht, het was buiten nog benauwder dan binnen.
Eén keer in mijn leven heb ik het aardedonker gezien, toen ik met de middelbare school een rondleiding kreeg in de grotten van Valkenburg (heeeeel lang geleden dus), en vannacht was het de tweede keer in mijn leven dat ik alles om mij heen donker was. Het enige dat ik hoorde waren de golven in de branding van de Golf van Mexico, een genot.
We zetten de airco aan, Marcel springt onder de douche en rijdt daarna naar de Publix om een ontbijtje te regelen. Ondertussen sorteer ik het wasgoed dat wij in de afgelopen dagen verzameld hebben met het plan de kleren over een paar uurtjes weer schoon en opgevouwen in de koffers te hebben. Ook al zijn we in het paradijs, de was gaat gewoon door……
Marcel komt 'thuis' met een lekker stokbrood, vier bagels en iets waarvan hij denkt dat het koffiebroodjes zijn. Het blijken inderdaad 'Danish' te zijn met een zoete glazuur erop, maar dan ook met kaas. Ik moet zeggen dat het er niet appetijtelijk uit ziet, Marcel was het niet opgevallen en we besluiten ons er niet aan te wagen.
We ontbijten lekker, Marcel en de mannen gaan alvast naar het zwembad en ik ga op zoek naar de wasmachine en de droger. Die zijn snel gevonden op de begane grond. Ik koop wat waspoeder bij de aardige receptionist van vandaag ("Do you know if this detergent is for both white and coloured laundry?", vraag ik……."Hmmm, I really wouldn't know", antwoordt de man die duidelijk niet gewend is de was te doen, en samen lezen we aandachtig de verpakking.)
Ik wissel dollars voor quarters, koop twee verpakkingen waspoeder en voor $1,50 draait er een wasmachine en voor nog eens $1,50 wordt de was gedroogd, een koopje dus.
Rond het middaguur ligt alles weer schoon en fris in de kamer.

's Middags vertrekken we naar Miromar Outletcenter in Estero Florida. Het is ongeveer 40 minuten rijden, voornamelijk over een lange rechte weg. We passeren mooie huizen op palen, waardoor er parkeerplaatsen onder de huizen ontstaan. Waarschijnlijk kan het water hier heel erg hoog komen te staan en is dat de reden dat de huizen op palen gebouwd zijn. We rijden langs het Lovers Key State Park, ik denk een soort Twiske, maar dan groter en tropisch.
Rond 14.30 uur komen we aan bij Miromar, we eten een lekker broodje bij Subway (dat wilde Joël graag een keer doen, nu we in Amerika zijn) en lopen naar de winkels. Als ik dan toch vergelijkingen aan het maken ben: het zou iets weg kunnen hebben van Bataviastad, maar dan in een heel andere dimensie. Immens groot, mooie winkels en gelukkig redelijk rustig.
Marcel koopt een mooi shirt (zowel mooi qua shirt als qua prijs) bij Tommy Hilfigger, Joël en Noah slagen goed bij de Nike Store en alle vier vallen we in de prijzen bij de Adidas winkel. Mission accomplished!
Om de middag lekker af te sluiten eten we bij Orange Leaves een 'frozen yoghurt', qua smaak te vergelijken met een Nederlands softijsje, maar dan iets frisser. Het blijkt dat je het ijs, dat er in heel veel smaken is, zelf in een beker mag tappen en ik vraag aan de jongen van de winkel hoe het werkt.
Hij biedt aan dat we mogen proeven welke smaak we het lekkerst vinden voordat we het intappen, en vult hij hele kleine cupjes op ons verzoek met verschillende smaken.
Uiteindelijk vullen we allemaal een bakje, Noah doet er nog wat Oreo koekjes en slagroom bovenop en buiten aan een tafeltje verorberen wij deze lekkernij. Frozen yoghurt, I'm loving it!

Na het wegrijden van de parkeerplaats volgt de volgende uitdaging; we moeten tanken. Ik heb al gelezen dat dat hier heel anders gaat dan bij ons in Nederland. Hier moet je eerst binnen een bepaald bedrag betalen en daarna mag je voor dat bedrag tanken. Alles wat je dan teveel betaald hebt, krijg je vervolgens weer terug.
Ik loop voor de zekerheid eerst naar binnen, leg uit dat we toeristen zijn en dat ik graag met mijn creditcard wil betalen. De vrouw die mij helpt ziet dat we met z'n tweeën zijn en biedt aan dat zij de pomp open zal zetten zodat Marcel kan tanken, waarna ik achteraf kan betalen, als ik maar wel bij haar binnen blijf. Geen probleem en zo gezegd, zo gedaan. Ik reken af, krijg nog een compliment over de ring die ik altijd draag die van mijn lieve oma is geweest en in de auto kijken we nog even goed naar de bon.
Het is te gek voor woorden, maar je betaalt hier omgerekend voor een liter benzine 0,80 eurocent, in Nederland is het ruim twee keer zoveel! Waarom kan dat bij ons niet?
Voor een zacht prijsje rijden we dus weer met een volle tank weg.

Op de terugweg rijden we ons hotel over de lange rechte weg voorbij, want we willen graag nog even naar het centrum van Fort Myers Beach, dat hier ook wel Time Square wordt genoemd. Pal aan het strand, met leuke beachshops en een pier, ziet er gezellig uit. We parkeren de auto, lopen de pier op en genieten van het uitzicht, heel in de verte zien we het gele gebouw dat ons hotel is.
We besluiten wat te eten bij Plaka, een Grieks restaurant pal aan het strand, waarvan de recensies op internet erg goed waren. De griekse salade, gyros schotel en voor Noah patat met kipburger laten we ons dan ook goed smaken. Marcel drinkt een biertje, wat dus inhoudt dat ik naar het hotel terug zal rijden. Voor het eerst in een automaat, goed eraan denken niet met mijn linkerbeen te remmen, anders zitten we allemaal met ons neus tegen de voorruit en ik met mijn tandjes op het stuur. Het rijdt heerlijk en ik heb mijn rijbewijs denk ik wel gehaald.
Bij aankomst neemt Noah nog een duik in het zwembad, ik schrijf mijn dagelijkse reisverslag, Joël neemt lekker een douche en Marcel gaat nog even wat internetten.

Morgen is Linda jarig, dus dan hebben we ons jaarlijks terugkerend ritueel op vakantie…..we eten een taartje en proosten op haar gezondheid. Dit keer niet vanuit Frankrijk, maar vanaf de andere kant van de wereld. Voelt wel een beetje onwerkelijk…..
Vanmiddag op het balkon, terwijl Marcel en ik uitkeken over de oceaan, waren we het erover eens, we zijn ontzettend bevoorrecht hier te mogen en kunnen staan, we genieten er dan ook dubbel en dwars van. Dit is een vakantie die geen van ons vieren ooit meer zal vergeten.
Tot morgen!