Dag 14 - 11 augustus - Key West

Summertime,
And the livin' is easy.....
(Summertime / George Gershwin)

Normaliter, wanneer we gaan kamperen, zijn we zo'n dag of twee / drie voordat we weer vertrekken al bezig met spulletjes inpakken, opruimen en schoonmaken. Dit jaar is dat echter anders, natuurlijk moet er ook ingepakt worden, maar als je nauwelijks uitgepakt bent is dat 'a piece of cake'. Schoonmaken is er dit jaar ook niet bij, dat is het luxevoordeel dat een hotel je biedt. We hebben dan ook nog niet het idee dat morgen onze laatste volle dag in Amerika is, voordat we weer naar de lage landen terugvliegen. We genieten er dus nog volop van......

We slapen alle vier heerlijk, ik schijn in mijn slaap gepraat te hebben over donuts (waar je al niet over kunt dromen!) en Noah vertelt mij dat wanneer we wakker worden hard lachend. Marcel heeft het ook gehoord, Joël niet, je kunt een kanon naast hem afschieten als hij slaapt en zelfs daar slaapt hij doorheen. Ik kan mij niets van een droom over donuts herinneren, maar kan mij er wel iets bij voorstellen; ik hou wel van donuts.

We worden lekker zonder wekker rond 8.30 uur wakker en vertrekken rond 10.00 uur richting de Publix, waar we een lekker ontbijtje halen. Croissantje, sapje en een donutje (ja, nu begrijp ik het!) eten we lekker in de auto op en we gaan op weg naar City View Trolley Tours, waarvoor we gisteren kaartjes gekocht hebben.
Deze trolleys zijn bussen met open ramen die een vaste route door Key West rijden en waarbij je op en af kunt stappen op vaste plekken langs de route, hop on / hop off.
We zetten de auto op een parkeerplaats waar het gratis parkeren is, pal naast een halte van de toeristentrolley. We hebben geluk, er staat er net één klaar voor vertrek, anders hadden we een half uur moeten wachten.
We worden hartelijk ontvangen door de chauffeur en nemen plaats.
Lang hoeven we echter niet te blijven zitten, want de enige plek waar wij uit wilden stappen (The Southernmost Point) is al bij de volgende halte.
The Southernmost Point is een soort grote boei pal aan het water, welke het meest zuidelijke puntje (Southernmost Point) aangeeft van de USA. Vanaf daar is het 90 mijlen naar Cuba en op zeer heldere dagen schijn je Cuba zelfs van hier te kunnen zien liggen.
Als je op Key West geweest bent, dan móet je gewoon op dit punt op de foto zijn geweest. Het kan er echter ook druk zijn.
We komen er aan en er staat een kleine rij, waar we ongeveer 10 minuutjes in hebben gestaan voordat we de kiekjes kunnen nemen, erg leuk om daar ook geweest te zijn.

Als we de foto's hebben genomen en eigenlijk terug willen lopen naar de opstaphalte van onze trolley, staat er net ééntje stil bij The Southernmost Point. We seinen de bestuurder en, alhoewel hij het eigenlijk niet mag doen, laat hij ons heel vriendelijk binnen.
"Where are you from?", vraagt hij bij het instappen. 'We're from The Netherlands", is ons antwoord. Waarop hij lachend zegt: "In case anyone asks, just tell them that you didn't understand me, cause you are Dutch!". Hilariteit alom en het blijkt een ontzettend grappige en leuke chauffeur te zijn.
Op de helft van de rit moeten we overstappen op een andere bus, dit keer ook weer een chauffeur die leuke anekdotes en weetjes vertelt, waar je anders niet van zou hebben geweten.
Binnen no time rijden we een ronde over Key West en voor we het weten zitten we weer in de auto op weg naar het hotel.

Rond 13.00 uur zijn we in het hotel en begint een middag van groots genieten aan het prachtige zwembad hier. Omgeven door palmbomen, een 'poolguy' die je bedient (dat klinkt denigrerend, maar zo bedoel ik het absoluut niet), heerlijke 'zitzakken' speciaal voor het zwembad waar je op kunt drijven en een echte leguaan die zo nu en dan uit de bosjes een kijkje komt nemen. Als je daar niet op voorbereid bent kun je flink schrikken.
Allemaal liggen we een tijdje op de zitzak, zo ook ik dus. Ik lig heerlijk ontspannen onder de palmbomen naar boven te staren, wanneer Joël besluit mij van achter te laten schrikken. Laat Marcel nu net op dat moment een foto van ons nemen, echt puur toeval, waar we pas achter komen wanneer we 's avonds de foto's op de laptop zetten.
Die Joël, ik krijg hem nog wel!
Het valt ons op dat er hier een andere zwembad mentaliteit hangt, dan wij gewend zijn. Hier blijven groepjes mensen de hele middag in het water hangen en staan om te kletsen, terwijl wij dat op de kant vanaf ons bedje zouden doen. Er wordt gekletst en gedronken in het water, grappig om te zien. Ook pik je (de weinige) Nederlanders die hier zijn er feilloos tussenuit, ik kan niet uitleggen waarom, maar vind het wel opvallend.
We luieren, zwemmen, genieten van het mooie weer en eten rond een uur of zes nog wat in het zwembad, voordat we bijtijds weer naar de kamer gaan. Wat kun je moe worden van niets doen zeg! :-)

We douchen, het verslag wordt geschreven, internetten wat en kijken Amerikaanse tv. Ook bereiden we ons alvast voor op morgen, op onze reis via de Overseas Highway naar Miami Beach, waar we één nachtje zullen slapen voordat we dinsdag terugvliegen naar Nederland.
Vanuit Amerika: slaap lekker!