Dag 15 -12 augustus- van Key West naar Miami Beach

Moon over Miami,
Shine on my love and me,
So we can stroll beside the roll,
Of the rolling sea.
(Ray Charles / Moon over Miami)

Helaas, onze laatste volle dag in Amerika is aangebroken! We vertrekken vandaag vanuit Key West naar Miami Beach, om morgen van Miami International Airport weer huiswaards te vliegen.

Deze dag begint voor ons veeeeel vroeger dan we gepland hadden, om 6.00 uur gaat mijn mobiele telefoon af. Je zult net zien dat ik die natuurlijk niet direct naast het bed heb liggen, maar nog in mijn tas op de kast, dus in het donker en half slaapdronken probeer ik uit te vinden waar het gerinkel vandaan komt.
Het is een voor mij onbekend nummer en ik besluit ook niet terug te gaan bellen. Als we een kwartier later (nog steeds erg vroeg!) weer een beetje in slaap aan het vallen zijn, gaat de telefoon weer. Dit keer ben ik er wel direct bij en met een krakerige ochtendstem neem ik op, het blijkt mijn werk te zijn, een collega die niet doorheeft dat ik op vakantie ben. Ik vertel hem dat ik in Amerika zit en hij verontschuldigt zichzelf direct met de melding "dat het bij mij dan waarschijnlijk nog wel heel vroeg is". Dat is het ja, maar dat kon hij ook niet weten.
We handelen het gesprek af en ik ga weer naar bed met het idee nog even minimaal anderhalf uur slaap te pakken, maar die vlieger gaat helaas niet op.
Eerst Marcel, daarna ik en vervolgens Joël, we kunnen niet meer slapen. De enige die zich aan het voornemen houdt uit te slapen is Noah, hij knort heerlijk verder.
Voordeel hiervan is dat Marcel al vroeg klaar is en voor ons een heerlijk ontbijtje haalt bij de Publix, wat we vervolgens op bed opeten.
Breakfast in bed, heerlijk, vooral wanneer je niet zelf de bedden hoeft te verschonen.

We checken rond 10.00 uur uit bij The Inn at Key West en rijden noordwaarts de US 1, de Overseas Highway op. Dezelfde rit als we een aantal dagen geleden ook maakten, alleen nu in omgekeerde richting.
Toen we een paar dagen geleden naar de Keys toe reden hebben we ons verbaasd over de combinaties van voertuigen die je hier op de weg ziet. Bij ons zou je daar een groot rijbewijs voor nodig hebben, zulke lange gevaartes zie je hier voorbij komen.
Wat je hier veel ziet zijn heel grote campers, maar dan zonder het bestuurdersgedeelte. Het immens grote campergedeelte wordt dan achterop een pickup truck bevestigd, vaak in dezelfde kleurcombinatie, waardoor het één groot mooi geheel vormt. Voordeel is dan dat je het campergedeelte kunt laten staan op de plaats van bestemming en met de auto erop uit kunt trekken.
Nu is dit op zich al een lang gevaarte, maar we hebben het nog extremer gezien: een pickup truck met daarachter een camper met daarachter een boot en daarachter een auto (volg je 'm nog?). Het is jammer dat ik er geen foto van heb kunnen maken.

De mannen zitten op de achterbank lekker muziek te luisteren en films te kijken, Noah haalt nog lelijk zijn teen open aan iets scherps onder de voorstoel (gelukkig heb ik pleisters bij de hand) en Marcel en ik luisteren lekker naar de muziek en kletsen wat.
We rijden weer langs de Postcard Inn op Key Islamorada (de catamaran ligt nog steeds voor anker in de haven) en stoppen op Key Largo bij de Subway, lunchtijd! De broodjes smaken ons goed en voor we het weten zijn we weer 'on the road'.
De TomTom leidt ons precies naar de wegen die we nodig hebben, via de Florida Turnpike richting Miami Beach, voor de zekerheid houd ik ook de routebeschrijving van Jan Doets in mijn hand.
Op een gegeven moment zien we de skyline van Miami Beach voor ons opdoemen, prachtig, het had net zo goed de Manhattan Skyline kunnen zijn.
Prachtige villa's met dure boten zien we links aan ons voorbij glijden en even denk ik Sonny Crocket en Ricardo Tubbs in hun speedboot te zien wanneer we een grote rivier oversteken.
Er wordt druk aan de weg gewerkt, waardoor het op enig moment een beetje onduidelijk is welke richting we nu op moeten. Gelukkig biedt de papieren routebeschrijving ons steun en samen met de TomTom rijden we uiteindelijk Collins Avenue op, waar ons hotel voor vanavond , The Dorchester, aan gevestigd is.
Het is een sjieke straat met dure winkels en 'valet parking', waarbij je auto voor je geparkeerd wordt wanneer je een winkel in gaat en ook weer voor je opgehaald wordt wanneer je je platinum creditcard hebt laten wapperen.
Wij zitten verderop op Collins Avenue en kunnen de auto zelf parkeren op de naastgelegen parkeerplaats. Het is het eerste hotel waar we moeten betalen voor het parkeren, dus dat valt mee.
We checken in in dit leuke hotel, ingericht in Art Deco stijl. Moeilijk uit te leggen wat dat precies is, als Noah er naar vraagt.

Rond 18.00 uur belanden we bij Sylvano, een Italiaans restaurant hier pal achter het hotel. Als toerist zou je eerder naar de hoofdstraat gaan en daar in één van de peperdure restaurants gaan zitten, maar Yelp leidt ons naar dit restaurant, midden in een woonwijk met prijzen die goed te doen zijn en waar we, en dat is het belangrijkst, heerlijk gegeten hebben.
Er werken alleen maar Italianen, dus Amerikaans met een stevig Italiaans accent en we besluiten niet ieder één gerecht te bestellen, maar vier gerechten en deze vervolgens te delen. Dat is heel gewoon hier in Amerika.
We beginnen met Antipasti Misto, een plankje met heerlijke Italiaanse vleeswaren (rauwe ham, mortadella, pancetta enz.) en een carpaccio met rucola en parmezaan. Niet lang daarna volgen de Orrechietti met aubergine en een pizza funghi. Delicioso!
Als we een dessert willen bestellen en drie tiramisu vragen (Noah zit vol), zegt de dame die ons bedient dat dat veel te veel is. Het schijnen grote porties te zijn en ze raadt ons aan er één te nemen, er dan nog bijvoorbeeld een panacotta bij te nemen en deze te delen.
Samen met een goede capuccino voor de heren vormt dit een heerlijke afsluiter van een heerlijk etentje.
Als je om gaat rekenen wat we in euro's kwijt zijn, dan valt het allemaal reuze mee.
Marcel en ik willen graag nog even een rondje lopen, Joël en Noah willen graag naar de kamer. Ik loop dus even met ze mee en Marcel en ik lopen nog een stuk over Collins Avenue. We kopen nog een paar kleine spulletjes voor morgen en een half uurtje later zijn wij ook weer op de kamer.
De koffers worden ingepakt en gewogen (handig, zo'n kofferweegschaaltje van de Xenos), de ene koffer is wat netter ingepakt dan de ander (he Joël?) en uiteindelijk zijn we alle vier klaar om morgenochtend te vertrekken.
Maar eerst een goede nachtrust.........