Dag 13 -10 augustus- Van Islamorada naar Key West

Somewhere beyond the sea
somewhere waiting for me
my lover stands on golden sands
and watches the ships that go sailin'

Somewhere beyond the sea
she's there waiting for me
If I could fly like birds on high
then straight to her arms
I'd go sailin'
(Beyond the sea - Bobby Darin)

Er wacht ons vandaag een mooie tocht van ongeveer twee uur rijden, van Key Islamorada op de Upper Keys naar Key West, het allerlaatste eiland uit de keten, gelegen op de Lower Keys.
De Keys is een aaneenschakeling van eilanden, aan elkaar verbonden door in totaal 42 bruggen, daar zullen we er vandaag dus een hele hoop van voorbij zien komen.
We rijden o.a. over de Seven Mile Bridge, een imposante brug over de US 1, de Overseas Highway, zoals deze snelweg genoemd wordt. De Seven Mile Bridge komt in een aantal films voor, onder andere Licence to Kill.

We vertrekken rond 11.00 uur vanuit de Postcard Inn richting het zuiden, nadat we eerst weer lekker op het resort ontbeten hebben. De Postcard Inn is een leuk resort voor twee nachten, we zouden er echter niet langer willen verblijven. Het is er druk, groot en luidruchtig, wij houden meer van iets kleinschaligers. Maar ondanks dat hebben we er twee heerlijke dagen gehad.
Nu op naar Key West.
Tijdens de rit passeren we prachtige vergezichten, met de zee die niet lijkt te eindigen aan de horizon en prachtig groen/blauw gekleurd is. Vooral wanneer het later dreigt te gaan regenen steekt de felle kleur van de zee prachtig af tegen de grijze dreigende lucht.
We rijden over het eilandje Big Pine Key, dat bekend staat als het eiland waar een flink aantal bedreigde diersoorten leeft, o.a. de Key Deer, een klein hertensoort.
We zien zo'n hertje in een veldje langs de weg staan, keren om en maken een paar mooie foto's van het beestje.

Omdat we redelijk aan de vroege kant in de buurt van ons hotel zijn, en het nog te vroeg is al in te checken, maken we eerst een stop bij de naastgelegen Publix en halen daar een lekkere lunch. We checken ook de sportwinkel en de Sears, een Amerikaanse keten van warenhuizen, je zou het kunnen vergelijken met een kruising tussen de V&D en de BCC.
We eten in de auto lekker ons croissantje en een donut en moeten noodgedwongen een blok omrijden omdat er wegwerkzaamheden aan de weg zijn die voor ons hotel langs loopt. Het is er daardoor éénrichtingverkeer en de TomTom snapt daar niets van. Gelukkig snappen wij het wel en stappen we niet veel later de indrukwekkende lobby in, compleet met glanzend donkerhouten meubels, marmeren vloer en ja Jacqueline en Sandra Muller: hier hangen de ventilatoren waar we zo smakelijk om gelachen hebben! Moest vanmiddag dus even aan jullie denken (nadat mij dat eerder deze week ook al was overkomen, toen ik The Carpenters op mijn Ipod voorbij hoorde komen).
We doen een pre-check inn en krijgen te horen dat onze kamer over een uurtje, dat is rond drieën, klaar zal zijn.
In de tussentijd gaan we even bij het prachtige zwembad zitten, genieten van de subtropische sfeer en dito omgeving en voor we het weten mogen we naar de kamer toe.
Prima kamer, wederom heerlijke bedden en mooi ingericht.

We kopen bij de conciërge kaartjes voor de hop on/hop off bus door het centrum van Key West voor morgen en gaan vanmiddag met de auto daar naar toe, om Duval Street en Mallory Square te verkennen.
Duval Street en Mallory Square staan bekend om de vele straatartiesten, de bohemian sfeer die er hangt en de artistieke omgeving die het schijnt te zijn.
Het is echter ook Lobster Weekend dit weekend hier in Key West, wat dus inhoudt dat er een markt door een groot deel van Duval Street loopt met veel, heel veel, heel heel veel kraampjes met kreeftevlees in allerlei vormen en liefhebbers van kreeftevlees.
Het is er daardoor ook erg druk en luidruchtig met veel harde muziek en mensen die een drankje ophebben, maar het is er zeker gezellig.
Zelf hebben wij nog nooit kreeft gegeten, dus we besluiten dat dit een mooie gelegenheid is dat voor het eerst te doen.
De website van Yelp biedt ons weer uitkomst, want we komen uit bij DJ's Clam Shack in Duval Street. Zoals de Amerikanen zeggen een 'hole in the wall' tentje, waar je zo aan voorbij zou lopen als je er niet van zou weten.
Marcel, Joël en ik bestellen een lobster roll, een uit de kluiten gewassen wit puntje boordevol met kreeft. Samen met de coleslaw die erbij komt smaakt het ons heerlijk, niet goedkoop maar wel om je vingers bij af te likken.
Noah eet vispatat (en dat is echt verse vis met een krokant laagje die ter plekke gebakken wordt) samen met patat frites, hij krijgt het niet op, want hij zit vol.
We lopen terug via Duval Street naar Mallory Square en vervolgen daarna onze weg naar de parkeergarage waar we onze auto geparkeerd hebben. Het is een flinke wandeling en het is warm, dus we vinden het fijn als we in de auto zitten en de airco aan kunnen zetten.

Marcel en Noah nemen bij terugkomst nog een duik in het zwembad, morgen gaan Joël en ik ook mee, maar vanavond kiezen wij voor een lekkere douche en een zacht bed met de tv aan, heerlijk!
Meer nieuws volgt morgen!