Dag 12 - 9 augustus - Key Islamorada

Aruba, Jamaica ooo I wanna take ya
Bermuda, Bahama come on pretty mama
Key Largo, Montego baby why don't we go
Jamaica off the Florida Keys
There's a place called Kokomo
That's where you wanna go to get away from it all
(Kokomo / The Beach Boys)

Het verhaal gaat dat, alhoewel de plaats Kokomo fictief is, The Beach Boys hiermee de bar bedoelen op ons resort, waar ze het nummer geschreven schijnen te hebben.

We worden vanmorgen wakker na een heerlijk nacht geslapen te hebben, de bedden liggen hier echt heerlijk en iedereen heeft twee kussens waar je lekker in wegzakt. Dat vind ik echt een luxe gevoel geven......
Douchen en aankleden en op naar de activities desk, waar we onze Sunset Snorkel Cruise per catamaran voor vanavond moeten bevestigen. Alles is al vanuit Nederland vooruit gereserveerd en betaald, moet dus helemaal goedkomen.
We worden ontvangen door Monica, een echte overenthousiaste Amerikaanse vrouw van begin vijftig, die via haar mobiele telefoon een berichtje achterlaat bij Quicksilver, het bedrijf waarbij we de tocht gaan doen en die hun catamaran hier bij de Postcard Inn in het haventje hebben liggen.
Zij legt ons uit dat er later vandaag een andere dame van Quicksilver bij de activities desk zal zijn en of we in de loop van de dag nog even bij haar willen checken, omdat er misschien niet zulk mooi weer op komst is.
O.k., doen we!

We gaan daarna naar de naastgelegen Raw Bar, waar we een heerlijk ontbijt bestellen. Het is niet zomaar een alledaags ontbijtje, want wanneer maak je het in je leven nou mee dat je onder een strooien afdakje zit te ontbijten, pal aan de Atlantische Oceaan, met een uitzicht dat werkelijk onbetaalbaar is. Het waait lekker en onze ober legt uit dat hij hier al 28 jaar werkt. Ik begrijp waarom!
De mannen eten natuurlijk hun ontbijt met eieren en omdat dit tentje niet echt zoete ontbijtproducten heeft, kies ik voor een fruitsalade met grenola (een kruising tussen muesli en cruesli) en yoghurt. Het smaakt mij heerlijk en ik heb mijn vitamientjes voor vandaag in ieder geval weer binnen.

Na het ontbijt stappen we in de auto en rijden we naar Trading Post, een supermarkt iets verderop richting Key West. We doen wat inkopen voor onze vaartocht vanavond, want je mag je eigen hapjes en drankjes meenemen. Chips en frisdrank wordt het dus!
De dame achter de kassa, ik denk begin 70, vertelt dat zij hier al sinds 1968 zit ("before you were born, honey") en dat zij 24/7 open zijn. Als Marcel vraagt wanneer zij dan slaapt antwoordt ze lachend: "Never!"
Wel vertelt ze dat haar kinderen inmiddels de winkel overgenomen hebben en dat zij soms een vrije dag heeft, maar dat mag denk ik ook wel na al die jaren hard werken.

Terug in het hotel gaat Joël even lekker relaxen, hij voelt zich wel wat beter maar nog niet helemaal top en wil graag fit zijn voor de vaartocht vanavond.
Marcel, Noah en ik nemen een duik in de oceanfront pool (zout water!) en praten met een Amerikaans gezin, vader moeder en dochter, uit Virginia. Aparte mensen, maar zeker niet onaardig. De dochter blijkt 20 jaar te zijn (maar lijkt en gedraagt zich veel jonger, ik had haar Noahs leeftijd geschat) en als het gesprek over Amsterdam en The Red Light District gaat vraagt het meisje verbaasd wat dat is. Moeder doet er nogal spastisch over, duidelijk niet zo open minded als wij zijn en erg puriteins.
Marcel checkt nog even bij de Quicksilver medewerkster over vanavond en krijgt te horen dat de kapitein om 16.00 uur beslist of we wel of niet uit gaan varen. Het waait inmiddels flink en in de verte zien we regenbuien naar beneden storten.

We relaxen wat op de kamer en als we om 15.50 uur bijna de deur uitlopen, helemaal klaar voor ons catamaran avontuur, gaat de telefoon.
De kapitein heeft zojuist besloten dat het, vanwege het slechte weer dat verwacht wordt, onverantwoord is om de zee op te gaan.
We vinden het erg jammer, hebben ons er maanden op verheugd, maar begrijpen het wel en zijn blij dat er verder geen risico genomen wordt.
Met een boot de zee opgaan is één, maar om vervolgens nog te gaan snorkelen met deze hard wind is volgens ons teveel van het goede.
We gooien alle spullen dus weer neer en gooien onzelf op bed, time to relax!
We eten een chipje (hoeft nu toch niet voor op de boot bewaard te worden) en ondertussen bezoek ik even mijn vraagbaak voor deze vakantie: de website van Yelp. Want nu onze plannen gewijzigd zijn, moet er natuurlijk wel gewoon (nou ja, gewoon) gegeten worden vanavond.
We komen uit bij M.E.A.T., een tent iets terug naar Key Largo, waarvan de recensies lyrisch zijn.
Aangezien Marcel bij het zwembad al een lekkere coctail heeft gedronken en daarna nog aan een biertje heeft gezeten, rijd ik.
Nou, de recensenten op de Yelp site hadden gelijk, we hebben heerlijk gegeten. Een leuk tentje waar we zonder internet ook weer nooit terecht waren gekomen.
Marcel en ik nemen een 'Inside Out Juicy Lucy burger' met patat, hoe ga je zo'n gevaarte in godsnaam een beetje netjes opeten? Joël neemt 'The Home Wrecker': 'A footlong, 1/2 pound Kobe beef Hotdog with house fries'. En geloof me, die hotdog was groot!
Noah kiest voor patat met chicken fingers, het smaakt allemaal heerlijk.
We lachen met elkaar, met de serveerster en met de mensen naast ons, die ons willen 'photobomben' als er een foto van ons vieren gemaakt wordt.
We hebben nog een klein gaatje over voor een toetje en Joël kiest voor een Nutella Milkshake (ja ja, het bestaat!) en Marcel en ik delen een 'Rootbeer float breadpudding with icecream'. Een aparte, niet zo snel thuis te brengen, smaak, maar erg lekker.
Als ik tijdens het afrekenen iets navraag over wat rootbeer nu precies is (in ieder geval alcoholvrij), krijg ik een klein cupje om te proeven.
En het is smerig! Yegh! Maar afijn, het toetje heeft ons heerlijk gesmaakt.
We rijden terug naar het hotel en doen ieder lekker ons ding. Ook moeten de koffers weer dicht, want morgen rijden we verder naar het meest zuidelijke puntje van de VS: Key West.