dag 5 - 2 augustus - New York City naar Orlando

Let the sunshine
Let the sunshine in
The sunshine in.....
(uit de musical Hair)

Vandaag laten we New York City achter ons en vertrekken we naar Orlando Florida, ook wel The Sunshine State genoemd.
Het is eer vroegertje, we worden namelijk om 7.10 uur opgehaald door een taxibusje om teruggebracht te worden naar Newark.
De wekker gaat voor ons gevoel veel te vroeg, 5.45 uur, maar we hebben er zin in, zij het met gepaste ochtendblues.
De taxichauffeur rijdt uiteindelijk om 7.30 uur voor, we rijden voor ons gevoel steeds rondjes door de upper west side om andere klanten op te halen met wie we het busje delen, komen onderweg nog wat fileleed tegen en uiteindelijk zijn we rond 9.15 uur op het vliegveld.
Koffers inchecken, security- en paspoortcontrole, het loopt allemaal erg voorspoedig.
We besluiten te ontbijten bij Ruby's diner, een 'echte' jaren vijftig diner, erg leuk. Ik ben blij dat we 's morgens in onze hotelkamer al een banaan hebben gegeten, want anders zouden onze magen nog meer geknord hebben dan ze nu al doen.
Marcel, Noah en Joël nemen gebakken eieren met toast en gebakken aardappeltjes. In Amerika vinden ze het heel normaal om dat bij je ontbijt te eten, Joël smaakt het wel, Marcel en Noah laten hun aardappeltjes staan. Ik kies voor het eerst sinds we in Amerika zijn voor real american pancakes. Heerlijk met wat sinaasappeljam, delicious!

Om 11.35 uur vertrekken we wederom met United Airlines naar het zuidelijker gelegen Orlando Florida. De service is weer perfect, we hebben dit keer een goed werkend entertainmentsystem, we kunnen dus films en series kijken, games spelen en muziek luisteren. Ik neem het ervan en doe even heerljk mijn ogen dicht op deze relatief korte vlucht, 2 uur en 5 minuten.
Tijdens het landen ervaren we nog flink wat turbulentie, gelukkig hebben we allevier geen vliegangst! Na de landing blijkt de slurf die ons vanuit het vliegtuig naar het vliegveld moet loodsen sltuk te zijn en moeten we nog een klein half uurtje wachten.
We raken aan de praat met een Amerikaanse tweeling op leeftijd, broer en zus, genaamd Judy en Punch. Punch blijkt een bijnaam te zijn en Judy vertelt honderduit over een poppenshow die vroeger heel bekend was in Amerika, waarbij de hoofdrolspelers Judy and Punch heetten.
"But that was before your time, dear", zegt ze er gelukkig wel bij.
Zowel Marcel als ik hebben een heel leuk gesprek met ze, en voor we het weten kunnen we het vliegtuig verlaten.
We halen de koffers van de band, gaan een paar etages naar beneden en bij de Hertz servicebalie regelen we onze huurauto.
Na veel vijfen en zessen is alles in orde, ze proberen je altijd nog van alles en nog wat aan te smeren.
We gaan naar de parkeergarage, zetten de koffers in de achterbak, een heerlijke auto. Alleen.....de gordelsluiting op de achterbank ontbreekt, heel erg vreemd. Alles bekeken, ze zijn gewoon niet te vinden.
Daarom naar de servicebalie van Hertz (gelukkig op dezelfde etage, want het is echt ontzettend warm en vochtig hier in Orlando), alwaar we een andere auto regelen. Inmiddels druipt het zweet van ons af en zijn we blij in een auto met zowel goede gordelsluitingen als een koele airco te kunnen zitten.
Dan volgt de volgende uitdaging: we mochten van Piet en Sandra hun TomTom met Amerika kaart lenen, heel handig. Ook handig als je dan het oplaadkabeltje meeneemt vanuit Nederland, anders doet 'ie het niet.
Bij de dame van Hertz (ook weer heel vriendelijk en met een heerlijk koele airco waar we even van mee mochten genieten) dus maar even op onze kaart laten aantekenen hoe we van het vliegveld naar ons hotel op International Drive moeten komen. Ik vond het best spannend, zo voor het eerst in een vreemd land te moeten rijden en dan zonder de luxe van een GPS, maar op de ouderwetse manier met de kaart op schoot. Maar dat heb ik achteraf pas aan Marcel verteld, hij heeft niets aan mij gemerkt.

We arriveren bij het Doubletree by Hilton @ Seaworld, onze 'place to be' voor de komende vier dagen. Een mooi hotel, een gigantisch groot complex met iets meer dan duizend kamers en we checken in in kamer 1135, compleet met koelkastje en magnetron. Wat willen we nog meer?
Daarna met een uitdraai van google maps naar de dichtstbijzijnde Walmart gereden in de hoop dat we daar een kabeltje voor de TomTom kunnen kopen en zo waar, dat lukt en voor een vriendelijk prijsje ook nog eens. Pfjoe, wat een opluchting!
Onder begeleiding van de TomTom rijden we terug naar het hotel, en voor onze kamer staan onze lieve nichtjes Jennifer en Robin al op ons te wachten. Zij vieren hier in het zelfde hotel ook hun vakantie en vanavond hebben we een meet-and-greet.
We eten gezellig wat aan de overkant bij de Village Inn, vriendelijke mensen maar wederom weer redelijk overdreven, dat hoort er hier bij in Amerika.
Na het eten laten we nog even onze foto's van New York zien en daarna brengen Marcel en Noah de dames netjes terug naar hun kamer, ze zitten in het blok hier precies om de hoek, dus hij hoeft de TomTom gelukkig niet mee te nemen.
We gaan lekker slapen, het is weer een lange en drukke dag geweest.
Sweet dreams!