Dag 12: Grand Canyon
Door: Astrid
Blijf op de hoogte en volg Astrid & Marcel
02 Augustus 2016 | Verenigde Staten, Tusayan
Dinsdag 2 augustus 2016
Dag 12: Grand Canyon
I see trees of green, red roses too
I see them bloom for me and you
And I think to myself what a wonderful world
I see skies of blue and clouds of white
The bright blessed day, the dark sacred night
And I think to myself what a wonderful world
(Louis Armstrong)
De wekker ging vanmorgen om 7 uur, met enige tegenzin van twee van ons vieren. We willen vandaag bijtijds de Grand Canyon (GC) in gaan, om de drukte wat voor te zijn en niet op het heetst van de dag in de zon te hoeven lopen.
Rond kwart over acht lopen we binnen bij RP’s Stage Shop, een…..ja, wat is RP’s eigenlijk? Het is een giftshop / internetcafé / coffeebar / restaurant. Ik moet toegeven dat ik mijn bedenkingen er bij had, maar op Tripadvisor en Yelp zijn de recensies lovend en schijn je er heerlijk en betaalbaar te kunnen ontbijten. Zelfs de Lonely Planet vermeldt RP’s…..
Waar was ik gebleven? Rond kwart over acht lopen we RP’s in, we openen de grote houten voordeur (compleet met hoefijzers) en er klinkt lekkere muziek. Links is de giftshop en rechts staat een aantal tafels en stoelen. Het is nog niet zo heel druk, even later staat de rij bijna tot buiten.
Ze hebben hier een handig systeem: er liggen voorgedrukte formuliertjes op de counter, waarop je in kunt vullen wat je wilt eten. Wat voor broodje, ham/kaas erbij, wel of geen ei erbij. Je vult je naam in, betaalt en als jouw bestelling klaar is wordt je naam geroepen.
Marcel, Joël en Noah kiezen een breakfast croissant met ei, ik kies voor een naturel croissant en een cinnamon roll. De berichten op internet klopten helemaal, heerlijk!
Een half uurtje later rijden we de GC in, we laten de pas zien die we gisteren kochten en rijden door naar de parkeerplaats bij Yavapai Lodge. Vanaf daar kunnen we een shuttlebus nemen naar Hermits Rest, een route door de GC die in de zomermaanden alleen per shuttlebus te bereiken is.
De bus komt al snel, we hebben een grappige chauffeur (later op de dag merken we dat dat nogal eens kan verschillen) en we stappen over bij de Hermits Rest transfer op de rode lijn richting Hermits Rest.
Het duurt ongeveer een half uurtje voor we er zijn en onderweg genieten we van de mooie uitzichten. Ook verbazen we ons over de manier van beleving van sommige van onze busgenoten; bij de verschillende stops springt een gezin keer op keer de bus uit, maken vliegensvlug wat foto’s en schieten dan dezelfde bus weer in. Heel apart……
Als we aankomen bij Hermits Rest is het uitzicht weer betoverend, weer een ander gedeelte van de GC dan we gisteren zagen. We genieten ervan. We nemen de tijd om mooie foto’s te nemen en kijken nog wat rond in de giftshop.
De shuttlebus brengt ons vervolgens weer keurig terug naar de parkeerplaats waar onze auto staat en we bezoeken daarna het visitors center, waar op een leuke manier met mooie oude foto’s de geschiedenis van de GC wordt weergegeven.
In het naastgelegen Hopi House lopen we nog wat rond in de giftshop en terug bij de auto drinken we een lekker koel drankje uit de koelbox. Omdat de magen toch wel wat gaan knorren, rijden we terug naar de Yavapai Lodge en bestellen wat te eten. De pizza die Marcel en Joël willen delen is megagroot en daarom helpen Noah en ik ook met opeten. Wat naar nou
Het is inmiddels tegen tweeën, we zijn al vijf uur in het park en willen even wat relaxen. We besluiten daarom terug te gaan naar het hotel en het lijkt wel of we een vooruitziende blik hadden; we zijn koud terug in het hotel of het begint te plenzen. Hebben wij even mazzel!
Dan maar even de was doen. Het is er rustig, ik heb de wasmachines en drogers voor mijzelf en binnen 2,5 uur ligt alles weer schoon en opgevouwen in de koffers.
Het regenen is inmiddels gestopt en het is tijd wat te gaan eten. Omdat we willen kijken of we de zonsondergang vanuit de GC kunnen zien, gaan we het park weer in en eten daar wat.
Als we aankomen bij het punt waar de zonsondergang erg mooi te zien schijnt te zijn, is het echter bewolkt, waait het flink en betwijfelen we of we de zon straks wel achter de rotsen kunnen zien zakken. We besluiten er niet op te wachten en gaan lekker terug naar het hotel, waar we de koffers even fatsoeneren. Morgen rijden we weer verder en gaan we naar Bluff (Utah) voor Monument Valley. Weer een staatsgrens over dus en op naar een plek waar ik erg naar uitkijk.
Deze dagen hebben we genoten in de Grand Canyon en kan Joël ook iets van zijn lijstje afstrepen, hij wilde hier heel graag heen.
Temperatuur: 25 graden
Weersomstandigheden: ’s morgens zonnig, ’s middags flinke regen
Dag 12: Grand Canyon
I see trees of green, red roses too
I see them bloom for me and you
And I think to myself what a wonderful world
I see skies of blue and clouds of white
The bright blessed day, the dark sacred night
And I think to myself what a wonderful world
(Louis Armstrong)
De wekker ging vanmorgen om 7 uur, met enige tegenzin van twee van ons vieren. We willen vandaag bijtijds de Grand Canyon (GC) in gaan, om de drukte wat voor te zijn en niet op het heetst van de dag in de zon te hoeven lopen.
Rond kwart over acht lopen we binnen bij RP’s Stage Shop, een…..ja, wat is RP’s eigenlijk? Het is een giftshop / internetcafé / coffeebar / restaurant. Ik moet toegeven dat ik mijn bedenkingen er bij had, maar op Tripadvisor en Yelp zijn de recensies lovend en schijn je er heerlijk en betaalbaar te kunnen ontbijten. Zelfs de Lonely Planet vermeldt RP’s…..
Waar was ik gebleven? Rond kwart over acht lopen we RP’s in, we openen de grote houten voordeur (compleet met hoefijzers) en er klinkt lekkere muziek. Links is de giftshop en rechts staat een aantal tafels en stoelen. Het is nog niet zo heel druk, even later staat de rij bijna tot buiten.
Ze hebben hier een handig systeem: er liggen voorgedrukte formuliertjes op de counter, waarop je in kunt vullen wat je wilt eten. Wat voor broodje, ham/kaas erbij, wel of geen ei erbij. Je vult je naam in, betaalt en als jouw bestelling klaar is wordt je naam geroepen.
Marcel, Joël en Noah kiezen een breakfast croissant met ei, ik kies voor een naturel croissant en een cinnamon roll. De berichten op internet klopten helemaal, heerlijk!
Een half uurtje later rijden we de GC in, we laten de pas zien die we gisteren kochten en rijden door naar de parkeerplaats bij Yavapai Lodge. Vanaf daar kunnen we een shuttlebus nemen naar Hermits Rest, een route door de GC die in de zomermaanden alleen per shuttlebus te bereiken is.
De bus komt al snel, we hebben een grappige chauffeur (later op de dag merken we dat dat nogal eens kan verschillen) en we stappen over bij de Hermits Rest transfer op de rode lijn richting Hermits Rest.
Het duurt ongeveer een half uurtje voor we er zijn en onderweg genieten we van de mooie uitzichten. Ook verbazen we ons over de manier van beleving van sommige van onze busgenoten; bij de verschillende stops springt een gezin keer op keer de bus uit, maken vliegensvlug wat foto’s en schieten dan dezelfde bus weer in. Heel apart……
Als we aankomen bij Hermits Rest is het uitzicht weer betoverend, weer een ander gedeelte van de GC dan we gisteren zagen. We genieten ervan. We nemen de tijd om mooie foto’s te nemen en kijken nog wat rond in de giftshop.
De shuttlebus brengt ons vervolgens weer keurig terug naar de parkeerplaats waar onze auto staat en we bezoeken daarna het visitors center, waar op een leuke manier met mooie oude foto’s de geschiedenis van de GC wordt weergegeven.
In het naastgelegen Hopi House lopen we nog wat rond in de giftshop en terug bij de auto drinken we een lekker koel drankje uit de koelbox. Omdat de magen toch wel wat gaan knorren, rijden we terug naar de Yavapai Lodge en bestellen wat te eten. De pizza die Marcel en Joël willen delen is megagroot en daarom helpen Noah en ik ook met opeten. Wat naar nou
Het is inmiddels tegen tweeën, we zijn al vijf uur in het park en willen even wat relaxen. We besluiten daarom terug te gaan naar het hotel en het lijkt wel of we een vooruitziende blik hadden; we zijn koud terug in het hotel of het begint te plenzen. Hebben wij even mazzel!
Dan maar even de was doen. Het is er rustig, ik heb de wasmachines en drogers voor mijzelf en binnen 2,5 uur ligt alles weer schoon en opgevouwen in de koffers.
Het regenen is inmiddels gestopt en het is tijd wat te gaan eten. Omdat we willen kijken of we de zonsondergang vanuit de GC kunnen zien, gaan we het park weer in en eten daar wat.
Als we aankomen bij het punt waar de zonsondergang erg mooi te zien schijnt te zijn, is het echter bewolkt, waait het flink en betwijfelen we of we de zon straks wel achter de rotsen kunnen zien zakken. We besluiten er niet op te wachten en gaan lekker terug naar het hotel, waar we de koffers even fatsoeneren. Morgen rijden we weer verder en gaan we naar Bluff (Utah) voor Monument Valley. Weer een staatsgrens over dus en op naar een plek waar ik erg naar uitkijk.
Deze dagen hebben we genoten in de Grand Canyon en kan Joël ook iets van zijn lijstje afstrepen, hij wilde hier heel graag heen.
Temperatuur: 25 graden
Weersomstandigheden: ’s morgens zonnig, ’s middags flinke regen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
