Dag 5: Van Monterey naar Pismo Beach

Dinsdag 26 juli 2016
Dag 5: Van Monterey naar Pismo Beach

Cashmere hills filled with evergreens
Flowin’ from the clouds down to meet the sea
With the granite cliff as a referee
Crimson sunset and golden dawns
Mother deer with their newborn fawns
Under Big Sur skies and that’s where I belong
(Beach Boys)

Hoe omschrijf ik alle indrukken, wonderschone beelden en landschappen die vandaag aan ons voorbij getrokken zijn? Eigenlijk was het zo mooi, dat het met geen (digitale) pen te beschrijven is.
Toch ga ik het proberen……

De dag begint na een heerlijke nachtrust rond zevenen. We douchen, eten een banaan en klappen de koffers dicht.
Voordat we beginnen aan onze rit langs de kust, halen we broodjes voor het ontbijt en de lunch bij de plaatselijke bakker in Monterey. Het is er druk en ze hebben de meest heerlijke dingen.
We halen croissants, chocoladecroissants, muffins en American cookies, cappuccino en appelsap en ontbijten op een parkeerplaats met uitzicht op de oceaan. Je kunt het slechter treffen, het smaakt ons heerlijk.

De TomTom leidt ons Monterey uit en voor we het weten staan we bij de ingang van de 17-Mile Drive; een autoroute over het Monterey schiereiland. Vanaf deze route heb je spectaculaire uitzichten over de woeste kust, rijd je langs Pebble Beach en door het Del Monte-bos en zie je één van de meest gefotografeerde bomen ter wereld; de Lone Cypress. Vooral naar die laatste kijk ik erg uit……
We betalen de entrance fee á $10,- en rijden langs verschillende punten die staan beschreven in de folder die wij bij de ingang kregen. Er hangt een dikke laag mist waardoor in het begin niet alle punten het gehoopte uitzicht geven, maar al naar gelang we de route verder rijden vallen we meer en meer van de ene verbazing in de andere. De ‘ooh’ en ‘aah’ momenten zijn er plenty en de mistflarden zorgen voor een mystieke sfeer. De woeste en ruige rotspartijen langs de kust vormen een prachtig schouwspel en er is voldoende ruimte om de auto even te parkeren en foto’s te nemen.
Bijna aan het eind van de rit is de stop waar ik voor kwam: de Lone Cypress. Een Cypress die al meer dan 250 jaar eenzaam op een rots staat en het boegbeeld is voor dit prachtige gebied.
De mistflarden zorgen wederom voor een mooie natuurlijke filter en de foto’s zijn prachtig. Ik heb gezien waarvoor ik hier gekomen was, en meer dan dat!
We verlaten de 17-Mile Drive via dezelfde weg als we binnen zijn gekomen en vervolgen onze weg via de Highway 1 South naar Pismo Beach.

Maar de 17-Mile Drive is niet het enige hoogtepunt dat onze route vandaag te bieden heeft, eigenlijk volgen alle hoogtepunten elkaar vandaag in een rap tempo op.
Tussen Monterey en Cambria rijden we door het gebied genaamd ‘Big Sur’; een 114 kilometer lange route langs de kust. Velen vinden Big Sur de mooiste kustregio van Californië, met de ruige zee, kliffen, natuur en kolonies zeeleeuwen. We zijn het er helemaal mee eens en stoppen zeer geregeld, waardoor we uiteindelijk lang over dit stuk doen, maar het is het meer dan waard.
Hogerop langs de kust hangt er geen mist en is de temperatuur erg lekker, zodra je weer lager komt en richting de oceaan rijdt doemt de mist weer op en is het koud en kil.
Aan het eind van de Big Sur stoppen we nog bij een strand waar een kolonie elephant seals te zien is (grote zeeleeuwen met een merkwaardige slurf). Een leuk schouwspel…..
Onderweg zijn bijna alle afslagen naar de bezienswaardigheden en parken afgesloten. Het kan haast niet anders, dan dat dat te maken heeft met de bosbranden die hier in de omgeving woeden.

We vervolgen onze weg verder langs de Highway 1, passeren prachtige kustpartijen met het meest azuurblauwe water dat ik ooit gezien heb. Adembenemend……
Het landschap verandert voortdurend, van hoog in de bergen tot pal naast de kustlijn en door prachtige landschappen. Dit is iets om nooit meer te vergeten.
Rond 17.30 uur rijden we Pismo Beach binnen en halen we bij de California Fresh Market lekker wat te eten. Zo hoeven we, wanneer we straks in het hotel zijn, er niet meer uit.
We halen gegrilde kippenboutjes, kipnuggets, stokbrood en verse aardappel- en kipsalade.
Aangekomen bij het hotel laten we onze boodschapjes maar even in de auto, anders sta je daar bij het inchecken met je heerlijke geurende gegrilde kippenboutjes, hahaha. De receptioniste zal wel denken…….
We hebben een heerlijke kamer met balkonnetje (zijdelings een beetje zicht op de Pacific) en eten met z’n viertjes aan de ronde tafel in de hotelkamer ons avondeten. Het heeft wel wat. Het stokbrood valt niet te snijden met het plastic bestek dat we hebben, dus dan maar ouderwets afscheuren. Wie niet sterk is, moet slim zijn. Binnen no time is dit kippetje verorberd.
Joël relaxt wat op de kamer. Marcel, Noah en ik nemen een kijkje bij de zwembad, waarna Marcel en Noah via de hoge trap afdalen naar het lager gelegen strand. Het water is te koud om in te zwemmen, dus dat wordt pootje baden en al snel zijn ze weer boven. Noah zwemt nog wat in het (zoutwater)zwembad voordat hij terug gaat naar de kamer. Ik volg niet veel later, Marcel blijft nog even bij de vuurkorf zitten en raakt aan de praat met een groepje Amerikanen. Hij drinkt een biertje met ze en daarmee komt er een einde aan deze heerlijke en indrukwekkende dag. En dat is pas dag 5, er staat ons volgens mij nog heel veel moois te wachten deze reis!

Temperatuur: Heel erg wisselend, van net geen 16 graden in de mist tot 28 in de zon in hoger gelegen gebied.
Weersomstandigheden: net zo wisselend als de temperatuur, van dikke mistbanken tot heerlijk zonnig.