Dag 4: van San Francisco naar Monterey

Maandag 25 juli 2016
Dag 4: Van San Francisco naar Monterey

If everybody had an ocean, across the USA
Then everbody’d be surfin’, like Californi-a
You’d see ‘em wearing their baggies, Huarachi sandals too
A bushy bushy blonde hairdo, surfin’ USA
(The Beach Boys)

Vandaag zeggen we San Francisco gedag en vertrekken we richting Monterey, gelegen aan de kust ten zuiden van San Francisco.
Marcel zorgt weer voor een heerlijk Starbucks ontbijt, de koffers gaan dicht en beneden zijn we snel uitgecheckt.
Het is onze bedoeling om de BART weer terug te nemen richting het vliegveld, waar we onze huurauto gaan ophalen. We lopen met z’n vieren met ieder een grote koffer richting Powell Street Station, als we worden aangesproken door een slimme taxichauffeur. Hij biedt aan ons naar het vliegveld te brengen voor een prijs die maar twee dollar hoger ligt dan dat we voor de BART kwijt zouden zijn. Dat doet hij slim!
We hebben er wel oren naar, maar denken dat onze vier koffers niet in zijn achterbak passen. Hij zegt van wel en dan begint de grote puzzel: koffers erin, twee eruit, één draaien, drie eruit, twee andersom…..nee, het past toch niet. Don’t say I didn’t tell you so, hahaha.
Hij vraagt ons even te wachten, zodat hij een collega kan halen die om de hoek staat en een grotere wagen heeft.
En ja hoor, daar komt een andere auto aan en hier passen onze koffers wel in. Nog even checken of deze chauffeur ook op de hoogte is van onze prijsafspraak en off we go.
Wederom een aardige taxichauffeur, zijn Engels is niet zo heel denderend, maar met wat kunst- en vliegwerk begrijpen we elkaar.
Eigenlijk zouden we op het vliegveld nog de Blue Train naar de verhuurmaatschappijen moeten nemen, maar de aardige taximeneer brengt ons er direct naartoe. Hij is blij met de fooi, wij zijn blij met de tijdswinst.

We begeven ons naar de balie van Avis op de 4e etage en bereiden ons voor op het praatje van ‘zoveel mogelijk proberen aan te smeren aan onwetende toeristen’.
Maar wij hebben alles vanuit Nederland al geregeld, dus aan ons valt niets te slijten. De mevrouw heeft dat snel door en voor we het weten staan we met de papieren op de 3e etage van de garage bij onze prachtige 7-zitter, een Dodge Grand Caravan. Schuifdeuren achterin die met de druk op één knop te openen en te sluiten zijn en nog veel meer superderluxe snufjes. We nemen onze tijd om te checken of alles ok is (geen deuken / krassen / schade?) en te bekijken hoe alles werkt.
Check, dubbel check: we’re good to go!
We rijden de garage uit beginnen aan het eerste deel van onze route vandaag.

Onderweg stoppen we bij een winkelcentrum en kopen bij een grote supermarkt een koelbox, drinken, broodjes en beleg. Bij de klantenservice laat ik mij registreren voor een vaste-klantenkaart (zo gepiept) waarmee we flinke kortingen op onze aankopen krijgen. We blijven per slot van rekening Nederlanders!
Op de parkeerplaats twijfelen we of we de broodjes daar zullen opeten, het loopt inmiddels tegen het middaguur, of dat we later een mooi plekje langs de kustroute uitkiezen. We gaan voor de laatste optie, en maar goed ook.

Wat volgt is een werkelijk prachtige route langs de kust, waarbij je na elke bocht weer van de ene verbazing in de andere valt. Al snel hebben we een mooi stekje gevonden en genieten we van onze broodjes met uitzicht over de Pacific Ocean, om stil van te worden.
Als ik Marcel even niet kan vinden, zie ik dat hij staat te praten met een stel dat uit Baltimore blijkt te komen. Ik had het kunnen weten :-)
Bij Santa Cruz belanden we nog even in een file en rond 15.30 uur rijden we de parkeerplaats van ons hotel in Monterey op.
Er is een bruiloft aan de gang, de bruidegom en zijn ‘best men’ nemen foto’s bij een grote witte limousine en later kom ik de bruid en haar ‘bridesmaids’ in de gang tegen. Ik zeg tegen een schattig klein meisje met een mooie jurk uit de bruiloftsgroep: “don’t you look pretty!” en ze begint te stralen en bedankt me.
We hebben weer een fijne kamer en relaxen wat.

Als we rond zessen wat trek krijgen, rijden we naar Monterey en willen we wat gaan eten bij restaurant Petra. Op internet zijn de recensies ontzettend goed en je schijnt er voor een zacht prijsje te kunnen eten.
Wanneer we langsrijden zie ik dat het er uit ziet als een veredelde snackbar, ik heb dus mijn twijfels. We kijken even verderop bij een ander restaurant, maar als we een tijdje staan te wachten om te vragen of zij een tafel voor ons hebben, er een aantal keer door verschillende mensen naar ons gekeken wordt en niemand komt naar ons toe, dan houdt het op. Graag of traag.
We besluiten toch maar naar Petra te gaan en hebben er geen spijt van. Don’t judge a book by its cover……
Wij denken dat de eigenaar uit Griekenland komt, maar dat blijkt Jordanië te zijn. Nu begrijp ik waar de naam van het restaurant vandaan komt. Ik ben geïnteresseerd en de man vertelt vol trots over zijn geboorteland en belooft mij dat hij mij, wanneer we klaar zijn met eten, meer vertelt over deze oude stad in Jordanië.
Marcel, Joël en ik eten een overheerlijke pita gyros met salade en Noah neemt een hamburger met patat. De salade had ook achterwege kunnen blijven, de pita met gyros krijg ik al niet op. Het smaakt ons heerlijk.
Er komen twee gekkies binnen en we besluiten te betalen en lekker terug naar het hotel te gaan.
Maar niet voordat onze Jordaanse gastheer vol trots vertelt over Petra en ons op een foto laat zien hoe mooi het daar is. We praten nog wat over de mooie koningin Noor van Jordanië, betalen de rekening en zeggen gedag.
Morgen rijden we weer verder naar onze volgende stop langs de Highway 1: Pismo Beach.

Temperatuur: 16 graden (frisjes dus)
Weersomstandigheden: Mist bij het water, zonnig landinwaarts en een flinke zeewind