Dag 20 - Van Newport naar Martha's Vineyard

Dag 20 - Van Newport naar Martha's Vineyard

I see trees of green

Red roses too

I see them bloom

For me and you

And I think to myself

What a wonderful world

I see skies of blue

And clouds of white

The bright blessed day

The dark sacred night

And I think to myself

What a wonderful world

(Louis Armstrong / What a wonderful world)

Wow, zoveel te vertellen vandaag, ik ga er maar eens even voor zitten…

Na weer een lekker ontbijt vanmorgen bij Corner Café vertrekken we rond 10 uur uit een regenachtig Newport en gaan we op weg naar Martha's Vineyard. Dit prachtige eiland ligt ongeveer acht kilometer voor de zuidkust van Massachusetts, je bereikt het met een ferry overtocht van ongeveer 45 minuten.

Onderweg regent het flink, maar we denken maar zo: alles dat hier valt, valt in ieder geval niet op Martha's Vineyard.

Toen wij een paar jaar geleden in Canada met onze auto de overtocht per ferry maakten naar Vancouver Island, had ons reisbureau de overtocht voor ons gereserveerd. Voor deze overtocht naar Martha's Vineyard hadden wij niets van ze gehoord, en ik meende gelezen te hebben dat je buiten het hoogseizoen niet hoeft te reserveren. Helaas, zo liep het niet.

Wij stonden rond het middaguur dus voor het huisje van de rederij, waar we twee nogal knorrige beambtes troffen. Het regende nog steeds vreselijk, dus misschien baalden zij daar ook wel van, maar het is niet de Amerikaanse serviceverlening zoals we die gewend zijn.

Of we een reservering hadden. Uh nee, we wisten niet dat dat nodig was. We krijgen een geel papiertje in onze handen geduwd met de mededeling naar dat adres te gaan, daar een ticket te kopen, de auto te parkeren en dan zouden we door een bus terug naar de ferry worden gebracht. Op mijn tegensputteren werd niet gereageerd en of we door wilden rijden.

Een beetje beduusd keren we om en zetten we de auto even aan de kant. Het zou toch niet zijn dat we vandaag niet over kunnen?

Ik besluit door de stromende regen terug te gaan naar het hokje en te vragen om meer duidelijkheid. De knorrige dame en heer kijken mij nog meer knorrig aan en als ik aangeef dat wij de auto mee willen nemen naar het eiland, krijg ik nogmaals een heel klein briefje in m'n handen gedrukt met een telefoonnummer dat we dan maar moeten bellen om te reserveren. Ook wordt er vermeld dat ze twijfelen of we op een stand-by lijst kunnen. Dank jullie wel, niet dus, grgrgrgr.

Verregend en met een redelijk doorweekt papiertje bel ik in de auto de rederij en gelukkig, we kunnen reserveren voor de ferry van 13:15 uur en reserveren ook gelijk voor de terugreis aanstaande maandag.

De dame aan de lijn is gelukkig vriendelijker dan haar collega's ter plekke en zij vertelt dat we ons weer bij het hokje kunnen melden en op vertoon van ons reserveringsnummer kunnen we dan de oversteek maken.

Wij dus rechtsomkeert en daar treffen we gelukkig een andere beambte die een heel stuk vriendelijker is. Als er plek is op de eerdere boot, dan kunnen we zelfs al eerder mee.

Wat een opluchting zeg! We hebben het er geregeld over dat we iedere reis wel weer iets leren wat we de volgende keer wel of juist niet willen doen, of waar we extra op moeten letten.

Welnu, dit was daar een lichtend voorbeeld van, hahaha.

Er is plek voor ons op de eerdere boot en voor we het weten staan we bumper aan bumper op de boot en gaan we aan de oversteek beginnen.

Eenmaal weer aan wal rijden we direct naar onze B[e-38]B voor de komende twee nachten; de Nobnocket Boutique Inn in Vineyard Haven, op maar drie minuten rijden van de ferry.

En wow, wow, wow, wat een paradijs op aarde! Gerund door Simon en Annabelle, een Engels paar, is deze B[e-38]B echt een voltreffer.

We worden heel hartelijk ontvangen door Simon en hij leidt ons beneden rond door de prachtige huiskamer en eetkamer. We kunnen aangeven wat we morgenochtend graag bij het ontbijt willen drinken en kunnen de hele dag door drinken, snacks en fruit pakken.

Wanneer ik hem ons hachelijke avontuur van een uur daarvoor vertel, kijkt hij ons verbaasd aan zegt hij dat hij het vreemd vindt dat ze ons niet hebben verwezen naar het kantoor dat op dezelfde locatie zit, omdat je daar ook gewoon een ticket schijnt te kunnen kopen. Ook hij vindt het erg vervelend, maar we laten het los en gaan lekker genieten van deze mooie B[e-38]B en van het prachtige eiland.

Onze kamer is ook super en van alle gemakken voorzien. Marcel en Simon (een Liverpool fan) praten nog wat over voetbal en Simon doet ons nog wat suggesties voor restaurants.

Als we wat later even op pad gaan, vragen we hem of hij voor morgenavond een reservering voor ons kan maken bij één van de restaurants. Hij doet het graag…

Wij gaan met de auto op pad, het regent nog steeds pijpenstelen, en proeven alvast van al het moois dat dit eiland te bieden heeft.

Eerst rijden we naar de schattige Gingerbread Houses in Oak Bluffs, kleurrijke Victoriaanse huisjes in zoete pastelkleuren die rechtstreeks uit een sprookje lijken te komen. De huisjes zijn in smalle straatjes rondom een groot plein gebouwd, met in het midden een groot grasveld waar we heel veel eekhoorntjes zien rondhuppelen. We rijden heel langzaam door de straatjes heen en kijken onze ogen uit.

Ons kleine rondje van vanmiddag leidt ons verder langs de vuurtoren op Telegraph Hill en langs huizen die werkelijk pal aan de oceaan zijn gebouwd. Ook maken we een stop bij de Flying Horses Carousel, een prachtige houten carousel uit 1876, die eerst dienst heeft gedaan op Coney Island in New York en in 1884 hier naar het eiland is gehaald. De draaimolen staat in een kleine hal die is ingericht als een kermis, compleet met popcorn stalletje en kermisspelletjes. Heel leuk om te zien.

Het stormt en regent nog steeds flink en op de Sea View Avenue zien we de golven over de kadeversterking heen slaan. Machtig mooi om te zien.

Aan het eind van de middag gaan we, op advies van Simon, wat eten bij Beach House, vlakbij de ferry.

We eten er heerlijk en als we de dessertkaart vragen, zien we dat er twee desserts op staan en een lijst van acht 'chocolate bars' in verschillende smaken en chocoladesoorten. In de veronderstelling dat dit ook een dessert is, bestellen we een milk chocolate bar met toffee crumble, om samen te delen. Groot is de hilariteit (ook bij de ober) als hij aankomt met, je raadt het waarschijnlijk al: een chocoladereep. Weliswaar van lokale makelij, want het heet 'The Vineyard Bar, a taste of Martha's Vineyard'. Een gek einde aan deze gekke maar oh zo leuke dag weer.

Als we terugkomen in de B[e-38]B vinden we in onze kamer de lampen aan, de shutters gesloten en zachte muziek uit de luidspreker naast het bed. Op het bed een kaartje van Simon dat de reservering voor morgen gemaakt is en op het nachtkastje een klein schaaltje met twee chocolaatjes en een handgeschreven kaartje met de weersverwachting voor morgen en de tijden van zonsopkomst en zonsondergang.

Had ik al gezegd wow, wow, wow?