Dag 19: van Bryce naar Springdale (Zion)

Dinsdag 9 augustus 2016
Dag 19: van Bryce naar Springdale (Zion)

I got my first real six-string
Bought it at the five-and-dime
Played it 'til my fingers bled
Was the summer of '69

Me and some guys from school
Had a band and we tried real hard.
Jimmy quit, Jody got married
I should've known we'd never get far

Oh, when I look back now
That summer seemed to last forever
And if I had the choice
Yeah, I'd always wanna be there
Those were the best days of my life
(Bryan Adams)

Deze zomervakantie kan mij niet lang genoeg duren, maar toch zijn de laatste dagen in dit fantastische land aangebroken.
We ontbijten vanmorgen in het hotel in Bryce Canyon City, laden de auto vol met onze spullen en later met benzine en vertrekken naar Springdale, gelegen pal naast Zion National Park. Het is een rit van nog geen twee uur, we hebben deze reis voor langere ritten gestaan.
Onderweg willen we nog een stop maken bij The German Bakery, een bakkerij die een aantal jaar geleden is gestart door een Nederlander die altijd op de Nederlands / Duitse grens een bakkerij gehad heeft en de grote oversteek naar Amerika heeft gemaakt. De winkel en bakkerij zitten in Orderville, op ongeveer een uurtje rijden vanaf Bryce.
Op 30 mijl van deze plek zien we al een mega reclamebord voorbij komen, we zijn dus op de goede weg, rond 11 uur komen we er aan. Het is een groot houten pand, helaas worden we niet in het Nederlands of Duits begroet, maar in het onvervalst Amerikaans.
Aan de muur hangt een groot bord met de tekst: Are our sandwiches expensive? Yes…. Da’s dus duidelijk, maar er wordt ook een uitleg voor gegeven: alle ingrediënten moeten helemaal uit Duitsland komen en ze zijn maar zes maanden per jaar open. Sommige prijzen zijn inderdaad niet leuk meer, maar we slagen er toch in iets lekkers uit te zoeken dat ook nog een beetje vriendelijk voor onze portemonnee is.
We nemen allemaal een cinnamon roll en een broodje met ham en echte Gouda kaas (hier spreken ze dat uit als Goeda). De broodjes met ham en kaas gaan in de koelbox, die eten we later bij de lunch, de kaneelbroodjes smaken heerlijk.

We rijden verder en waren er eigenlijk op voorbereid dat we Zion National Park helemaal niet met onze ‘eigen’ auto mochten inrijden, maar dat dat alleen met shuttlebussen kan.
Rond half twaalf staan we echter bij het ranger huisje aan de zuidkant van het park en rijden we op vertoon van onze parkenpas Zion in.
Wat we dan zien is echt een cadeautje en een hele mooie afsluiter van alle parken die we deze reis hebben bezocht. Weer is het heel anders dan alle andere parken (ik weet dat ik dat eerder heb geschreven, maar het is echt zo). De terracotta kleurschakeringen herkennen we uit bijvoorbeeld Bryce, maar de rotsformaties zijn totaal anders. Wat ook verschilt is dat je hier met de auto echt tussen de rotsen in rijdt en dat het asfalt op de weg dezelfde terracotta kleur heeft als de rotsen, waardoor je je echt middenin de natuur voelt.
We stoppen geregeld om foto’s te maken, rijden door een tunneltje dat door een rots heen loopt en verbazen ons na elke bocht weer meer. Een éénrichtingsverkeertunnel dwars door de rotsen heen in het aardedonker á la de Gotthardtunnel (maar dan korter) is echt machtig, Marcel maakt een filmpje als we er doorheen rijden.
Dit is zoveel meer dan we van vandaag verwacht hadden, dat we besluiten dat we niet ook nog eens later met de shuttlebus het park in gaan.
Als we bij het visitor center aankomen, waar de parkeerplaats helemaal volgeparkeerd staat, vinden we met de auto een mooi plekje in de schaduw (weliswaar dubbel geparkeerd, maar we blijven toch in de auto zitten). We genieten van onze broodjes ham en kaas van de German Bakery.
Vanaf daar is het nog ongeveer een kwartiertje rijden naar ons hotel voor vannacht: Majestic View Lodge in Springdale. We zijn er vroeg, het inchecken kan pas over anderhalf uur. Het is hier prachtig, midden tussen de rode terracotta rotsen in. We internetten wat in de koele lobby, buiten is het inmiddels 37 graden.
Marcel en ik rijden dan nog even Springdale in, Joël en Noah blijven liever in de lobby op de lekkere zachte fauteuils zitten. We winkelen wat en oriënteren ons vast op een restaurant voor vanavond.
Om drie uur kunnen we inchecken en komen we binnen in een heerlijke kamer met een uitzicht dat niet te overtreffen is. Ik denk dat wij de luxaflex naast ons bed vannacht open laten, om morgenochtend wakker te worden met een betoverend uitzicht.
We relaxen wat op de kamer en ik maak via internet een reservering bij The Spotted Dog, ons restaurant voor vanavond.
We komen daar rond zessen aan en worden naar onze tafel gebracht in een groot aangebouwd gedeelte achter het restaurant met uitzicht op een klein grasveld. Joël kiest voor de spaghetti with meatballs, Marcel neemt de lamsbout, Noah een lekkere hamburger en ik neem de pasta met jumbogarnalen, groene asperges en spinazie.
Als we even zitten te kletsen geloof ik m’n ogen niet: er loopt gewoon een hert aan het raam voorbij! Een wat oudere dame denkt dat er teveel tequilla in haar margerita zat en dat ze daarom dingen ziet die er niet zijn. We lachen er hartelijk om en maken foto’s van het beest dat op het grasveld wat gaat staan grazen. Weer zo’n cadeautje vandaag!
Het eten is overheerlijk, we praten nog wat met de ober over de asperges (dat wij ook de witte variant hebben, die hij niet kent. Ik zeg dat hij dan maar een keer naar Nederland moet komen om ze te proeven, hij vindt dat een goed idee).
Na het eten rijden we op aanraden van Ronald en José nog langs bij de Springdale Candy Company, een schattig winkeltje waar ze, zoals de naam al doet vermoeden, allerlei snoep verkopen (ook Dutch licorice) en heerlijk ijs.
Noah neemt een bakje ijs, Marcel en Joël laten van dat ijs een heerlijke milkshake maken. Ik zit nog te vol van mijn eten en sla deze ronde over. Het smaakt de heren heerlijk.
Het is tijd om terug te rijden naar het hotel, we willen namelijk ook de auto nog helemaal leeg halen, omdat we deze morgen in Las Vegas inleveren. Dan hoeven we dat morgen niet in de drukte (en waarschijnlijk hitte) te doen.
Zo gezegd, zo gedaan…..we ruimen de auto uit, ruimen onze koffers netjes in, internetten en badderen wat, ik schrijf mijn verslag en we kijken nog even naar de prachtige sterrenhemel en het onweer achter de rotsen hier in Springdale.
Een mooie en leuke dag is ten einde gekomen, morgen gaan we naar onze laatste stop van deze reis: het bruisende Las Vegas!
Temperatuur: ongeveer 37 graden
Weersomstandigheden: een droge warmte, met een licht bries. Lekker zonnig.