Dag 23: Vancouver (onze laatste dag)

Come fly with me, let's fly, let's fly away
If you can use some exotic booze
There's a bar in far Bombay
Come fly with me, let's fly, let's fly away

Come fly with me, let's float down to Peru
In llama-land there's a one-man band
And he'll toot his flute for you
Come fly with me, let's take off in the blue
(Come fly with me, Frank Sinatra)

Vanmiddag ontzettend gelachen met een Griekse taxichauffeur hier in Vancouver, ik vertel er straks meer over.

Onze laatste dag in Vancouver is aangebroken. We slapen een beetje uit, Marcel regelt een lekker ontbijtje van Breka op de hoek (een German bakery die 24/7 open is (!)) en om 11.30 uur checken we online in voor onze terugvluchten morgen. De boardingpassen kunnen ook gelijk worden geprint, ontzettend handig, dan is dat maar alvast gebeurd.
We lopen vervolgens naar station Yaletown-Roundhouse, op ongeveer een kwartiertje lopen vanaf het hotel, om daar de trein te nemen naar Templeton Station. Naast Templeton Station ligt het MacArthur Glen Outletcentre, onder de rook van Vancouver International Airport. We willen vandaag wat 'last minute shopping doen'.
We kopen kaartjes, verrassend goedkoop en binnen nog geen vijf minuutjes komt de trein aanrijden. Rond 13.00 uur zijn we in het outletcentre en de vliegtuigen scheren hier letterlijk over je hoofd heen, heel apart.
We struinen lekker rond, eten een overheerlijke pizza die we met z'n drietjes delen en drinken er een koel drankje bij. Ook hier kunnen de passagiers van de landende vliegtuigen bijna vanuit het vliegtuig zien wat je op je bord hebt liggen.
Noah slaagt leuk bij Nike en Puma en ik koop een mooi horloge bij Fossil, je kunt hier echt hele leuke koopjes scoren.
Als we klaar zijn met winkelen spreken we af dat we kijken of we een taxi op de parkeerplaats zien staan, als die er niet staat, dan nemen we de trein terug.
We hebben mazzel; er komt net een taxi aangereden die klanten komt afzetten. Even dreigt hij weg te rijden omdat hij ons niet aan heeft zien komen lopen, maar na een seintje van Marcel blijft hij toch staan.
Eigenlijk neemt hij geen klanten mee terug naar Vancouver, maar hij vraagt waar we naartoe willen en zegt vervolgens dat we in kunnen stappen en hij ons naar ons hotel in downtown Vancouver zal brengen. De chauffeur vertelt ons dat hij eigenlijk een vaste klant op moet halen in Granville Island, maar dat hij hem zal bellen en zal zeggen dat dat iets later zal worden.
Hij vraagt waar wij vandaan komen en hij vertelt vervolgens dat hij uit Griekenland komt. Wat volgt is een hilarische rit waarbij we van de spreekwoordelijke hak op de tak springen. Hij vertelt dat hij niet alleen taxichauffeur is, maar ook schoolbus chauffeur, computer fixer, fotograaf en ga zo maar door. Ook bespeelt hij twee instrumenten en zingt hij een beetje. Met het geld dat hij verdient kan hij elke drie jaar drie maanden rondreizen en gaat hij dan als het mogelijk is ook even terug naar Griekenland. Deze manier van leven bevalt hem heel goed.....
Ook blijkt er gespreksstof te zijn op het gebied van voetbal, hij is groot fan van Panathinaikos. Marcel laat foto's zien van Noah met een aantal Ajax spelers en onze chauffeur Aris is super enthousiast. We lachen heel wat af gedurende de rit.
Ik vraag hem of hij ons morgenochtend op kan komen halen om ons naar het vliegveld te brengen. Geen probleem, maar ik moet wel even een half uurtje van te voren met hem bellen, omdat hij niet z'n eigen tijd in mag delen. Als ik hem bel om de rit aan te vragen, dan zal het geen probleem zijn. We krijgen dus zijn nummer en ik spreek met hem af hem morgenochtend om 8.00 uur te bellen. Wat een leuke gast!
Als we voor het hotel staan en ik hem betaald heb, vraagt hij ons nog even te wachten. Hij haalt een papiertje uit z'n portemonnaie en blijkt daarop 'dankjewel' in een aantal talen te hebben staan. Hij zegt dankjewel tegen ons en als tegenzet overtroef ik hem door op z'n Grieks dankjewel terug te zeggen: efcharisto! Hij kijkt mij aan met ogen zo groot als schoteltjes en slaat mij op de schouder. We liggen allemaal in een deuk......geweldig! See you tomorrow morning!

Op de kamer maken we de koffers in orde voor de terugreis morgen en om 19.00 uur hebben we gereserveerd bij Joey Burrard, waar we gisteravond ook aten.
Bij binnenkomst worden we begroet en wordt er 'welcome back' gezegd. De ober van gisteravond groet ons vriendelijk en zegt hetzelfde en als ons ober van vanavond aan onze tafel staat maakt hij een grap wanneer hij zegt dat hij heeft gehoord dat het ons gisteravond helemaal niet heeft gesmaakt en dat we ze daarom vanavond nog een kans willen geven. Grappig, je voelt je echt welkom hier.
Het eten is wellicht nog lekkerder dan gisteravond. Marcel neemt de steak & prawns (grote garnalen), ik ga voor de ravioli gevuld met lobster (kreeft), gegrilde garnalen en knoflookbrood en Noah kiest hetzelfde als gisteravond: een home made beef burger.
We delen daarna nog twee toetjes: apple pie en chocolate tart met ijs. Om van te watertanden.
Als we de rekening krijgen blijkt dat het toetje 'on the house' was, echt ontzettend aardig. Kunnen we ook al reserveren voor over een paar jaar? :-)

Daarmee is er bijna een eind gekomen aan 3,5 week rondreizen in West-Canada en Vancouver Island.
Wat een heerlijke vakantie hebben we gehad, wat een prachtige natuur hebben we gezien, wat een leuke en spannende dingen hebben we gedaan, wat een leuke nieuwe vriendschappen hebben we er aan overgehouden, maar bovenal: wat hebben we het gezellig met elkaar gehad. De tijd die we met elkaar hebben door kunnen brengen is onbetaalbaar en wat een schat aan herinneringen zullen we hieraan overhouden.
Morgen vliegen we naar huis, want home is still sweet home en wat kijken we ernaar uit Joël weer in onze armen te kunnen sluiten.
Voor nu nog even de groetjes uit Canada, donderdagochtend zijn we weer op Nederlandse bodem.