Dag 20: van Victoria naar Vancouver

Oh, island in the sun
Willed to me by my father's hand
All my days I will sing in praise
Of your forest, waters, your shining sand

As morning breaks the heaven on high
I lift my heavy load to the sky
Sun comes down with a burning glow
Mingles my sweat with the earth below

Oh, island in the sun
Willed to me by my father's hand
All my days I will sing in praise
Of your forest, waters, your shining sand
(Island in the Sun, Harry Belafonte)

Na anderhalve week gaan we vandaag het prachtige Vancouver Island verlaten en steken we met de BC Ferry weer over naar het vasteland.
Het is hier heerlijk geweest en het eiland is zeker een plek waar we terug zouden willen komen.
We hebben om 13.00 uur de boot voor de overtocht gereserveerd en vertrekken rond 10.30 uur vanuit Victoria en laten het Magnolia Hotel achter ons, wat een luxe was dit zeg!
De rit gaat voorspoedig en we zijn dus al eerder bij de ferry terminal dan verwacht. En we hebben mazzel; omdat de boot van 12.00 nog niet vol is, kunnen we al mee.
Het is weer een mooie overtocht en we komen rond 13.40 uur aan in Tsawwassen, vanaf waar het nog ongeveer een uurtje rijden is naar ons hotel in Vancouver.
We moeten weer even wennen aan de 'drukte' van de stad, maar ons hotel is snel gevonden. We blijven vier nachten in het Residence Inn by Marriott Vancouver downtown, in een mooie ruime kamer voorzien van alle gemakken en een kleine keuken.
Na het inchecken is het tijd dat we onze huurauto gaan inleveren. Noah blijft in het hotel en Marcel en ik gaan op zoek naar de locatie van Alamo in Vancouver. We weten dat zij op zaterdag om 15.00 uur sluiten en dat wij het inleveren voor die tijd niet gingen redden.
Aangekomen op het Canada Plaza kunnen we niet 1, 2, 3 vinden waar we zijn moeten. Het is er mega groot en het is ook nog eens de haven voor de cruiseschepen, wat een gevaartes zijn dat zeg!
Ik vraag en ik vraag, kom uiteindelijk wel de balie van Alamo tegen (gesloten), waar je de autosleutels in een dropbox kunt achterlaten. Maar belangrijker: waar laten we de auto dan? :-)
In een aangrenzend hotel vraag ik het uiteindelijk aan één van de portiers en hij vertelt mij dat we met de auto de garage in moeten rijden naar niveau P2, daar is de inleverlocatie van diverse verhuurmaatschappijen. Hij vertelt mij ook dat het voor heel veel mensen niet duidelijk is waar zij zijn moeten, en dat ik dus zeker de enige niet ben. Pfjieuw!
En inderdaad, buiten de garage staat niets aangegeven over 'rental car return', maar in de garage wel.
We parkeren de auto op P2 en laten de sleutels in de dropbox achter. Het is een prima auto, die ons de afgelopen weken heeft gebracht waar we zijn wilden. Voor onze begrippen redelijk groot, maar voor Canadese begrippen klein.....of zoals Cheryl het omschreef: "that's a nice little rental you have" hahahaha.

Rond 16.30 uur zijn we terug in het hotel, relaxen we wat, eten we een lekker pizza die Marcel haalt bij Firecrust om de hoek en kijken de mannen via een live stream naar de wedstrijd FC Barcelona - Real Madrid in Miami. Pizza en voetbal, een goede combi!
We komen er achter dat vanavond de eerste vuurwerkshow is in een reeks van drie, het is een wedstrijd die elk jaar in Vancouver wordt gehouden, waarbij er drie verschillende avonden drie verschillende landen de show verzorgen. Vanavond bij Japan het spits af.
Ik informeer bij de receptie hoe ver het bij het hotel vandaan is en de receptioniste vertelt dat de show in English Bay wordt vertoond (op ongeveer een half uur lopen, maar er zijn daar duizenden bezoekers en voor veel plekken moesten kaartjes worden gekocht), maar dat het vuurwerk ook te zien is vanaf de Burrard Street Bridge, op ongeveer een kwartier lopen. We besluiten om dat te doen en rond 20.30 uur weg te gaan.
Maar eerst heb ik nog telefonisch contact met Darcy, een goede vriendin van Piet en Sandra, die hier in Vancouver woont.
We vinden het erg leuk elkaar te spreken en om niet gelijk te hard van stapel te lopen of opdringerig over te komen, vraag ik of ze het leuk vindt zondag met ons af te spreken om iets te drinken.
Afspreken vindt ze heel leuk, maar ze vraagt gelijk wat onze plannen voor zondag zijn en stelt voor om ons bij ons hotel op te komen halen en ons de 'must-sees' van Vancouver te laten zien. Ontzettend leuk, wij hebben daar zeker zin in!
We spreken af dat ik haar zondag rond 11.30 uur even op haar mobiel bel en dan op pad te gaan. Gezellig!

Rond 20.30 uur lopen we op ons gemak naar de Burrard Street Bridge (eigenlijk veel dichterbij dan verwacht) en lopen eigenlijk met de menigte mee naar een lager gelegen deel met een park en strand.
Vanaf daar worden we om 22.00 uur een half uur lang vermaakt door een werkelijk fenomenale vuurwerkshow, vol met kleur en special effects, het is een feest voor het oog.
In de verte klinkt de begeleidende muziek, het is druk op het strand en er hangt een goede sfeer. Na de slotakkoorden klinkt en een oorverdovend applaus en gejoel. Dat we hier zomaar onverwacht zijn beland, wat een cadeautje zeg!
We lopen met de menigte mee weer terug naar het hotel en daarmee is deze dag geëindigd met veel mooie knallen.
Nog lekker genieten van drie hele dagen in Vancouver!