Dag 16: Tofino

We don't inherit the earth from our grandparents,
We borrow it from our children
(Een mooie uitspraak, te lezen langs het Rainforest Trail in het Pacific Rim Reserve)

Een mooie en wijze uitspraak die we tegenkwamen toen we vandaag over de houten boardwalk door het gematigd regenwoud in het Pacific Rim Reserve de Rainforest Trail liepen.

Maar, laten we beginnen bij het begin....
We slapen lekker uit en Marcel regelt een ontbijtje van Tofitian, dat we even later aan ons keukentafeltje opeten. De grote pot Nutella is inmiddels ook opengemaakt en samen met wat appelsap en koffie voor Marcel smaakt het ons goed.
We hebben even contact met een deel van de familie die vakantie viert in Limburg en met Joël, surfen over het internet (leuke woordspeling hier in het surfers paradise Tofino) en rond 11.30 zijn we 'good to go'.
Noah kiest ervoor om lekker een dagje in het huisje te relaxen en blijft van alle gemakken voorzien lekker in bed chillen. Marcel en ik trekken erop uit om de Rainforest Trail te lopen.
Dit is een route tussen de grote woudreuzen in dit gematigd regenwoud gebied over een houten looppad. Het schijnt prachtig te zijn.
Eerst brengen we een bezoek aan het plaatselijke visitors centre, welke voor ons gemak aan de overkant van de weg naar ons resort zit, en vragen daar wat info op. De vriendelijke dame legt alles uit en we krijgen een plattegrond mee met alle routes die in dit gebied gewandeld kunnen worden. Er wordt heel duidelijk aangegeven welke afstand elke route is en wat de moeilijkheidsgraad is (of er veel trappen zijn, of er veel steile gedeeltes zijn etc.). Alles is zeer goed geregeld, er is zelfs een trail dat rolstoel toegankelijk is, helemaal top.
We rijden een minuut of twintig, parkeren de auto op de parkeerplaats en hangen onze Canadese Parkenpas aan de achteruitkijkspiegel. Omdat Canada dit jaar 150 jaar bestaat is de toegang tot alle National Parks gratis, we hebben de pas vanuit Nederland al aangevraagd en al een paar maanden in huis. Leuk dat we 'm nu ook kunnen gebruiken :-)
Wat volgt is een prachtige wandeling tussen immens hoge bomen, prachtige varens en allerlei ander groen, waarvan ik de naam niet weet, door. Het houten looppad loopt naadloos over in de prachtige natuur, het is er koel en stil en je voelt je er ontzettend nietig. Werkelijk prachtig!
We nemen onze tijd voor deze relatief korte wandeling van 1 kilometer en worden soms ingehaald door andere wandelaars die alleen maar naar beneden naar het houten looppad kijken. Niet onze manier van genieten, maar dat moet ieder voor zich weten.
We maken flink wat foto's, maar de bomen zijn zo hoog dat we ze met geen mogelijkheid in één shot kunnen vastleggen.
Als we aan het eind van het pad zijn drinken we lekker wat water en gaat de airco even op tien in de auto. In het bos hadden we er geen idee van dat het in de zon zo warm was.

We slaan rechtsaf om een kijkje te nemen in Ucluelet, een klein plaatsje op de rechter 'arm' van dit deel van het eiland. Tofino ligt aan de andere kant, aan de linker 'arm'.
Het is een leuk klein plaatsje, we rijden het helemaal door en komen uiteindelijk (omdat je er gewoonweg niet verder kunt) uit bij de vuurtoren. We stappen uit, lopen er wat rond, genieten van het mooie uitzicht over de Pacific en verbazen ons net zoals vorig jaar over de halsbrekende toeren die sommige mensen uithalen om een sensationele foto te maken.
Als we de auto weer in willen stappen zien we opeens achter ons een groepje met drie hertjes het parkeerterrein op komen lopen. Zo leuk om te zien, ze grazen wat aan de heg en wij laten ons fototoestel het werk doen.
Even terug in Ucluelet zit een supermarkt met slagerij en broodafdeling en omdat onze magen beginnen te knorren, halen we lekker vers brood, laten we Blackforest ham en pastrami snijden, nemen we een stukje Gouda (Goeda, zoals ze hier zeggen) kaas mee en een bakje yoghurt voor de blauwe bessen van Cheryl.
Binnen een half uurtje zijn we terug in het huisje en eten we samen met Noah een late lunch (het is inmiddels 15.30 uur). Geeft niets, we hebben vakantie.
Daarna relaxen we wat, doe ik een klein regenwoud slaapje en om 18.30 haalt Marcel heerlijk Mexicaans eten bij the famous Tacofino, een foodtruck op een plek waar je als toerist nooit terecht zou komen. Cheryl herkende het gelijk en beaamde dat het heerlijk eten daar is.
We smullen ervan en na het eten spelen we een potje Scrabble, waarna 'yours truly' de overwinning op haar naam mag schrijven.
We lopen nog naar het strand om de zonsondergang op tijd te kunnen zien, maar het is erg koud en we zijn snel weer binnen, waar de heren proberen revanche te halen na het verloren potje Scrabble.
Helaas voor ze, het mag niet baten, het is wederom girrrrrl power hahaha.

Morgen nog een lekkere dag hier in Tofino, maar eerst lekker slapen.....