Dag 8: Van Los Angeles naar Needles

Vrijdag 29 juli 2016
Dag 8: Van Los Angeles naar Needles

I've been through the desert on a horse with no name
It felt good to be out of the rain
In the desert you can remember your name
'Cause there ain't no one for to give you no pain
(America)

Wij reden vandaag niet door de woestijn ‘on a horse with no name’, zoals in het nummer hierboven, maar in onze eigen Dodge Grand Caravan.
We halen ’s morgens ontbijt, lunch en drinken bij Ralph’s in Los Angeles en ontbijten in de auto. Het belooft dan in LA al een warme dag te worden, laat staan wat ons te wachten staat in de woestijn waar onze route naar Needles ons vandaag doorheen leidt.
Na lekker ontbeten te hebben vertrekken we om 10 uur vanuit LA en rijden noordwaarts via de Interstate 5 richting San Fernando en Palmdale. We hebben expres voor deze route gekozen, omdat we dan niet half LA door hoeven te rijden en de kans op files een stuk minder is. Al snel zijn we de grote stad uit…….
Van de bosbranden die ook hier gewoed schijnen te hebben is niet veel meer te merken, hooguit een aantal zwart geblakerde plekken in het landschap.
We tanken de auto vol en vanaf Palmdale rijden we via de provinciale verbindingswegen 138 en 18 richting Victorville. De temperatuur loopt al naar gelang de reis vordert steeds verder op, maar in onze auto doet de airco goed z’n werk, dus we merken er niets van. Tijdens onze autoreis tikt onze temperatuurmeter de 117 graden Fahrenheit aan (47,2 graden Celsius).
Het woestijnlandschap van de Mojave dessert trekt aan ons voorbij en in de verte zien we geregeld luchtspiegelingen, waardoor het lijkt alsof je de woeste zeekust met hoge golven ziet. In werkelijkheid blijkt dat het natuurlijk helemaal niet te zijn. Een gekke gewaarwording.

Voordat we bij Barstow de Interstate 40 (ook wel Route 66) opdraaien, slaan we even af naar een groot gebied met winkels, restaurants en tankstations. We weten namelijk niet wanneer we weer kunnen stoppen en besluiten wat te gaan lunchen. Het is inmiddels 13 uur….
De hitte buiten is zinderend, dus snel koele drankjes, broodbeleg en broodjes uit de achterbak pakken en als de wiedeweerga weer de auto met airco in. We laten ons de broodjes smaken en maken nog even een sanitaire stop bij de Denny’s. It is sizzling hot outside…..

Uiteindelijk komen we rond 15.30 uur aan bij ons hotel voor één nacht: het Best Western Colorado River In in Needles. Needles ligt aan de Coloradorivier (hoe toepasselijk!) en ligt op de grens van Californië en Arizona. De Route 66 gaat dwars door deze plaats heen.
We worden vriendelijk ontvangen bij de receptie, krijgen de sleutels voor onze kamer en vouchers voor het ‘complimentary breakfast’ dat morgenochtend geserveerd wordt in het naastgelegen restaurant genaamd Juicy’s River Café. Hier kunnen we ook vanavond eten en krijgen als gast van het Best Western 10% korting. Mooi meegenomen! De recensies van het restaurant zijn erg goed, dus dat moesten we maar doen.
De kamer is groot, keurig en prima in orde en de airco heeft voor een aangename temperatuur in de kamer gezorgd. Wat willen we nog meer?
We relaxen wat op de kamer, sommigen doen even een dutje (ondergetekende ;-) ) en rond zevenen gaan we naar Juicy’s.
De ontvangst is vriendelijk en voor we het weten zitten we in een ‘booth’, een tafel met twee banken in Amerikaanse diner stijl, met megagrote frisdranken voor ons. We bestellen ons eten en ik kan kiezen tussen een kom soep of een salade als bijgerecht. Ik kies voor het laatste en deze wordt niet veel later met de mededeling “here you go, hon” voor mij neergezet. Lachen……
Marcel bestelt een broodje pastrami, Joël een wrap met zalm, ik fish and chips met homemade coleslaw en Noah, die vanavond niet zo’n trek heeft, neemt patat met mayonaise.
Het smaakt ons heerlijk, de fish die ik eet is supervers en ook de heren laten het zich smaken.
Ik heb de laatste hap nog niet doorgeslikt of de serveerster vraagt of we nog een toetje willen. Als we aangeven dat we genoeg hebben gehad, tovert ze de rekening uit haar schort. Amerikanen houden van snel en lang tafelen zijn ze niet gewend. We moeten er wel een beetje om lachen.
Marcel neemt voor het hotel nog wat foto’s van de grote Route 66 schildering op het wegdek en we kiezen ervoor om in de hotelkamer, waar de temperatuur nog steeds aangenamer is dan buiten, ons ding te gaan doen.
Er wordt gebadderd, tv gekeken, geïnternet (wat ziet dat er vreemd uit als je het vervoegt, hahaha) en ik schrijf mijn verslag.
Morgen rijden we verder naar Sedona, maar vanavond eerst genieten van een heerlijke nachtrust in de Amerikaanse woestijn.

Temperatuur: 47,2 graden (!)
Weersomstandigheden: een droge hitte, flink je tempo aanpassen dus

Update 22.00 uur: buiten is het nu nog 42 graden!!